RAMONES. IT'S ALIVE (1979) Vinteoito temazos sen descanso. Varias xeracións trastornadas. Sobran comentarios... Se hai un grupo que non precisa reivindicarse, son eles. Obra mestra indiscutible, joder.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

el mejr directo de la historia

5:37 a. m.
Anónimo dijo...

¿cual es tu disco favorito de ellos, sin ser en directo?

8:39 a. m.
* dijo...

Están guay os tres primeiros, Ramones (1976) Leave Home (1977)
Rocket to Russia (1977) con Tommy á batería (nunca o suficientemente valorado, xa que el inventou ese son e esa forma maravillosa de tocar a batera)
Son incriblemente compacto, letras delirantes, moita moita poesía e 4 musicazos en estado de gracia.
Non digo que despois a cagaran, pero pa min, baixaron claramente o nivel (ainda así sempre foron os mellores de entre os seus contemporaneos-plaxiadores)
Un disco que tamén me entusiasma é o Pleasant Dreams (1981), con todas esas maravillosas cancións que ben poderían tocar as mesmísimas Ronnettes.

9:04 a. m.
Anónimo dijo...

E o mondo bizarro?.
Discazo, sin DeeDee, pero con canciones cojonudas.

9:08 a. m.
* dijo...

Efectivamente.
Mondo Bizarro está (como tódolos seus discos) cojonudo. Ainda con CJ como baixista sustituto dun (insustituible) Dee Dee, sona como dios. Mesmo o chaval canta algunha canción antolóxica.
Pero hai que aclarar que Dee dee segue detrás da composición dos mellores temas, como ese emocionante e fermosísimo "Poison Heart"...

11:12 a. m.

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)