ELVIS PRESLEY (1956) Seguramente, antes xa existía este estilo, pero Elvis mezclou cojonudamente o negro (blues) e o branco (country) nacendo o ROCK AND ROLL a nivel masivo, e jodendolle as mentes a millóns de teenagers, que saliron yonkis, delincuentes ou psicópatas. Dende este disco, a música popular non é a mesma. "Blue suede shoes" (versión do nunca suficiewntemente valorado Sam Perkins), Tutti frutti (Da raiña Little Richard), "Blue moon" e outras delicias que abarcan dende o 54 (etapa Sun) ata a firma do seu contrato pola RCA a cambio dun Cadillac e un puñao de dólares. Estas son e serán sempre as grandes cancións do rock and roll, interpretadas polo seu rei, axudado dos xeniais Scotty Moore, Bill Black e DJ Fontana. Mención especial merece esa portada absolutamente extraordinaria. Elvis ten unha discografía tan extensa que nin os fans máis freaks que ata coleccionan os pelos dos güevos dos primos de Elvis, non abarcan posuir todo o que grabou este fenómeno. Recomendable? Joder... Todo. Bueno... case todo.... Tamén os reyes a cajan (empezando pola puta "love me Tender"). Para min é necesario todo o que fixo nos 50´s, cando era novo e apabullante (altamente recomendable a caixa de Sun Records), e nos 70´s, cando era un jordo e deforme drojadicto que cantaba como los ángeles.